अन्धकार

दिन भर्,
मेधको जित र राँकोको हार
सर्वस्वको विनाश
तर उजाड त भन्दिन म, उजाड त मात्र एक धारणा

धुवाँ

तर जहाँ अस्तित्वनै धुवाँमै मिसेको छ,
त्यहाँ त्यागको परिभाषा के? ॥

मूर्खता हेर न मेरो !
सूर्यको चमकमा छायाँ खोज्न पर्ने ।
तर म त रातको अन्धकारमा खोज्दै छु॥

म र मेरो एकान्त ।
हामी त दुई घनिष्ट मित्र
ऊ मेरो पीडा बुझ्छ, म उसको अस्तित्व
म उसको महत्व बुझ्छु, ऊ मेरो बाध्यता ।।

तिमी भन्छौ तिम्रा सपना ठूला
त्यो टुक्रियो भने तिम्रो संसार टुक्रिनेछ
म सोच्छु मेरा कल्पना साना
तर पनि त्यसमा सारा संसार समाएकोछ॥

अझै थहा छैन; म के लेख्न खोजीरहेछु?
सायद मेरा भावना हुन् जो म भित्रै गुम्सिसके
या सायद गुनासो;
जो पोखिन खोज्छ तर असमर्थ छ ॥

त्यसैले त यो संसार फिक्का भएको होला,
जब माया गर्ने आँखामा माया देखिन छाड्छ,
त्यसैले त त्यो रिस जाग्दो होला,
जब आफ्नो भन्न पनि हिचकिच्याउनु पर्छ ॥

तिम्रो लागि खुशी वर्षा सँगै वर्षिन्छ
पानीको तप्-तप् संगीत सँगै
तर म रुदा बादल गर्जन्छ
चट्याङको कोलाहल आवाज सँगै

सुनेको थिएँ टुक्रेको छौ तिमी तिम्रा इच्छा आकांक्षा सबै मरीसके सुनेको थिए अब छैन आशा बाँकी खै कता हो कता… Read more अनि आफैँलाई पनि